Şimdi bu yazıyı okuyan herkesin öncelikle kendine sorması gereken 2 soru var:
1. Bu eşyaya gerçekten ihtiyacım var mı?
2. İhtiyacım olan bir eşyayı satın almak yerine nasıl elde edebilirim?
HİCRAN AYDOĞDU
Bodrum’da 9 bin kişi tüketim alışkanlıklarını değiştiriyor. Paranın gücünün şaha kalktığı bu günlerde parayı aradan kaldırıyor, hiç bir karşılık almadan, hiç tanımadığı birine armağan veriyor.
Bodrum’a yerleştiğim andan beri, içimde hep var olan ama Bodrum’da doruğa çıkan, bir işe yarama isteğiyle başladı her şey…
Bulunduğun yerin hakkını verme, kapladığın alanı hak etme düşüncesi sanırım suyunu içtiğim, ekmeğini yediğim devrimci abla ve abilerimden kalan en güzel şeylerden biri bana.
Neyse, sadede geleyim. Ankara da sadece üye olduğum Özgür Dönüşüm projelerini biliyordum .”Keşke Bodrum’da da olsa” düşüncesi ile “madem yok ben yapayım” düşüncesi arasında sanırım 2 ay geçti.
Ve Bodrum Dönüşüm Grubu kurulmuş oldu.
Zordu insanları paylaşmaya ikna etmek .Önce kendi kullanmadığımız eşyalarımızı paylaşmaya başladık. Yakın bir arkadaşımın araç desteği ile evlere kadar bıraktık. Sonra biz o iki kişi, arkadaşların evini didikledik, onları paylaşmaya ikna ettik. Sonrası geldi tabi,i o iki kişi başka iki kişiyi kattı paylaşım içine, 2 kişi 2 kişiyi derken, 5 kişi 10 kişi… Bir de baktık, 9 bin kişi olmuşuz Bodrum’da.
Ne mi yapıyoruz? Bu 9 bin kişi yılda yaklaşık 250 bin ürünün el değiştirmesini sağlıyor. O 250 bin eşyanın kullanım ömrünü uzatıp, başka ellerde uzunca bir süre daha kullanılmasını sağlıyor.
Bu 9 bin kişi kendi evinde bir köşeye atılmış 250 bin eşyanın başka bir insanı mutlu etmesini sağlıyor. Bodrum’da 9 bin tüketim alışkanlıklarını değiştiriyor. Paranın gücünün şaha kalktığı bu günlerde parayı aradan kaldırıyor, hiçbir karşılık almadan, hiç tanımadığı birine hediye veriyor.
Etiketi bile çıkmamış, aylarca hiç kullanılmamış, bir heves satın alınıp depoda yıllanmış eşyalar yerlerinden çıkıyor. Evlerimizle birlikte ruhlarımız hafifliyor. Yepyeni dostluklar kuruluyor. Yeni insanlar giriyor hayatlarımıza, hayatımızın bakış açısı genişliyor.
Bir tişörtün üretimi aşamasında 2700 litre suyun harcandığı, plastik atıklar ile 8. kıtanın oluştuğu, dünyanın en derin çukuru olarak bilinen Mariana Çukuru’nun, insanın giremediği 11. km’sinde bile plastikle burun buruna gelinen şu aşamada, Muğla ilinin Bodrum ilçesinde 250 bin ürünün atılmadan, yenisi satın alınmadan paylaşılması demek dünya için bir şeyler yapılıyor demek.
Birine “iyilik” yaparken illa çok ihtiyacı var mı diye soran, gerçekten ihtiyacı varsa ancak o zaman egosu tatmin olan, yardim etmek için illa birinin yerde sürünmesini bekleyen sonra da yaptığı yardımı insanlara anlata anlata bitiremeyen tiplemelere inat, biz hep birlikte rencide etmeden vermenin, utanmadan almanın bir yolunu bulduk. Yaptığımız bu işe ihtiyacı olana değil, bize yaşam sağlayan, nefes veren, besleyen, büyüten doğa anaya yardım ediyoruz gözüyle bakıyoruz.
Çünkü iklimin çöktüğü, suyun tükendiği, buzulların eridiği, tüketim çılgınlığının insanlığı esir aldığı dünyanın bize ve paylaşımlarımıza herkesten çok ihtiyacı var.
Şimdi bu yazıyı okuyan herkesin yapması gereken; ama öncelikle kendine sorması gereken 2 soru var:
1. Bu eşyaya gerçekten ihtiyacım var mı?
2. İhtiyacım olan bir eşyayı satın almak yerine nasıl elde edebilirim?
Sonra yapılması gereken en basit şey sosyal medyada sizin şehrinizde bulunan dönüşüm gruplarından birini bulmak, üye olmak ve içimizdeki tüketim mikrobundan bir an önce kurtulmak.
Tüketimi az, paylaşımı çok bir dünya dileklerimizle
Sol anahtarının üzerinde
dönerken dünyam
nerede sesim çıksa
orada biri elimi tutar,
Biri bastırır yüreğimi
yüreğinin üstüne
yalnız kalmam
dünyanın hiç bir yerinde
Biri koparsa da yeni filizlenen dalımı
Umut denen şey
hiç eksilmedi yüreğimden
Sesime ses verecek insanlar var ya
İşte onlar
fırtınama liman,
Yaprağıma ağaç ,
Toprağıma yağmur ,
Ateşime su olup da geliyorlar
Her gün her yerden geliyorlar…
