Kabil toprak rengindedir. Kabil bahtsız bir bahçesidir dünyanın. Paris gridir ve devrimcidir. İstanbul yaban güvercinlerinin rengindedir. O da Paris kadar gridir. Gezi’den sonra buna kedi seslerinin rengi de eklenmiştir.
CAFER YILDIRIM
Giysilerin, eşyaların, binaların bir rengi vardır.
O kadar yeşildir ki! Bütün vadiler bir deli gençliktir.
Şehirlerin ve insanların da bir rengi vardır.
Hatta duyguların da bir rengi vardır.
Örneğin havza vuran güneşin akşam rengindedir hüzün.
Ahmet Haşim’in şiirlerinde böyledir en azından.
Mutsuzluk karlı bir ova görüntüsüne benzer, mütemadiyen beyazdır.
Yeşilçam’da karlı geçitler geçildikten, karlı ovalar aşıldıktan sonra ulaşılır mutluluğa.
Solgun bir eflatundur yalnızlık. Öyleyse neden karanlıkta parlayan bir dolunay olmasın heyecan.
Kuşku mordur olabildiğince; tutku, şarap kızılıdır.
Kabil toprak rengindedir. Kabil bahtsız bir bahçesidir dünyanın.
Paris gridir ve devrimcidir. İstanbul yaban güvercinlerinin rengindedir.
O da Paris kadar gridir. Gezi’den sonra buna kedi seslerinin rengi de eklenmiştir.
Artık İstanbul, yaban güvercinleri ve kedi seslerinin rengindedir.
Moskova kış çiçekleriyle gülümser, Los Angeles neonlarla.
Hasretin rengine sarı diyelim. Biçilmiş tarlalar gibi yapayalnız bir anız sarısı olsun.
Konya ovasının sonbahardaki rengi olsun.
Her sonbaharda bir gülümseme olsun Eskişehir. Pekin de öyle.
Ölüm pasteli sever, aşksa fosforu.
Ve umut Nil rengindedir, gelecek mavidir.