VEYSEL ÇOLAK
Bekleterek çürüten umut bir salgın hastalıktır
sonra kıtlık sonra savaş ve hızlı ölüm.
Peş peşe gömülüyor çocuklar
kadınlar artık öpülemez memelerinden
sularınız çalınmış, kalmamış toprağınız
her kapının önünde Mahşerin Dört Atlısı
can alıcı dört hançer
herkes eylemsiz, herkes onlardan biri.
Bu yüzden ayrılıyorum sizden
benden sonrası hüznü yoğun bir akşam olur
birden kararır geride kalan o fotoğraflar
bir bir örülür evlerin pencereleri
kapılar içeriden kilitlenir, her oda gurbet
elbette en çok seni düşünürüm
bunun için özgürlüğe uçan bir kuş isterim senden.
Gördüm şarkıların kırıldığı yeri
aşklar orda üşüdü
deniz orda çekildi kıyılarımızdan.
Ne yapsam anılara değiyor
ne yapsam belli oluyor suçlu olduğum
merak ettiğini bilmek kurtarıyor günümü
her şeyi yitiririm yüzünü düşünmesem
bir yer getir aklına, inan ki oradayım.
Uykunuz yırtılır, geceler biter aşka doymadan
yeni bir gün, kim bilir neler olacak
uyanır uyanmaz yorulursunuz kuşkulanmaktan.
Dünya / Korona, 2020